Yürüyorum

Yürüyorum sokaklarda...

Gecenin bir yarısında.

Yağmur damlacıkları durdurmaya çalışıyor beni

Soğuk yüzüme vuruyor

Ve ellerim üşüyor

Kalbim kırık, her şeye rağmen yürüyorum.

Karanlığa inat sokak lambaları hala yanıyor.

Etrafta kimseler yok,

Derin sessizliğin içinde ne çığlıklar var kimse bilmiyor.

Yaprakların düşüş sesi geliyor kulağıma.

Rüzgar, yaprakları sürükleyip götürüyor.

Keşke beni sürüklesen diye sesleniyorum rüzgara.

Üstümde kara bulutlar,

Ellerim cebimde, yürüyorum...

Bütün kapılar kapalı,

Sokaklar beni içine çekiyor.

Yerler ıslak,

Ara sokaklar...

Kimsenin bilmediği, kimsenin gitmediği ıssız yerlere gidiyorum

Herkesin hissettiği bir pişmanlığı fısıldıyorum sonra ; ‘keşke’...

Yavaş yavaş hava aydınlanıyor

Kara bulutlar çekiliyor üstümden

Güneş uyandırıyor günü yavaş yavaş

İnsanlar görünmeye başlıyor ardından

Alarm sesleri kayıyor sokaklara

Etrafta bir panik ve toprak kokusu...

Anlıyorum ki sensiz yeni bir gün daha başlıyor...