Yürüyorum
Yürüyorum sokaklarda... Gecenin bir yarısında. Yağmur damlacıkları durdurmaya çalışıyor beni Soğuk yüzüme vuruyor Ve ellerim üşüyor Kalbim kırık, her şeye rağmen yürüyorum. Karanlığa inat sokak lambaları hala yanıyor. Etrafta kimseler yok, Derin sessizliğin içinde ne çığlıklar var kimse bilmiyor. Yaprakların düşüş sesi geliyor kulağıma. Rüzgar, yaprakları sürükleyip götürüyor. Keşke beni sürüklesen diye sesleniyorum rüzgara. Üstümde kara bulutlar, Ellerim cebimde, yürüyorum... Bütün kapılar kapalı, Sokaklar beni içine çekiyor. Yerler ıslak, Ara sokaklar... Kimsenin bilmediği, kimsenin gitmediği ıssız yerlere gidiyorum Herkesin hissettiği bir pişmanlığı fısıldıyorum sonra ; ‘keşke’... Yavaş yavaş hava aydınlanıyor Kara bulutlar çekiliyor üstümden Güneş uyandırıyor günü yavaş yavaş İnsanlar görünmeye başlıyor ardından Alarm sesleri kayıyor sokaklara Etrafta bir panik ve toprak kokusu... Anlıyorum ki sensiz yeni bir gün daha başlı